Nikko 2

Oyasumi nasai!
Ja, het is hier al middernacht. Het is weer een bijzondere dag geweest.
Bij de voorbereidingen had ik mijn reisgenoot verteld hoe belangrijk deze reis voor me is en dat ik ook zeker tijd voor mezelf zou claimen. Zeg maar gerust dat ik hier met een soort ‘roeping’ naar toe ben gelokt (hihi, door die draak!) en dat er zeker een spiritueel tintje aan de reis zit. Ik heb dan ook afgesproken mijn ‘alone time’ van gister voort te zetten en wilde vandaag de dag alleen doorbrengen. Na een ontbijt dat half westers, half Japans was, hebben we onze tassen afgegeven om later op te halen en zijn we ieder ons weegs gegaan. Ik had zo mijn oog op bepaalde bezienswaardigheden laten vallen maar voor ik daar heen zou gaan en weer tussen de mensen zou zijn, wilde ik eerst tijd voor mij alleen.
En dan bedoel ik alleen, bij de Boeddha beeldengalerij. Het was een klein stukje lopen langs de rivier door het bos. Hoewel het een klein beetje miezerde op weg er naar toe, klaarde het op toen ik eenmaal op het plekje was gekomen waar ik wilde zijn. Ik heb daar meer dan een uur gezeten, gemediteerd, gewoon zijn, ZEN ;-). Ademhalen, knipperen met je ogen, klapperen met je oren en de frisse schone lucht innemen. Het geruis van de rivier (met zijn kleine watervalletjes) op de achtergrond. Een enkeling had hetzelfde idee, dat wil zeggen, kwam langs en liep door. Wat me dan opvalt is dat iedereen op zo’n plek zo rustig en sereen is. Zelfs de kinderen. Er is respect voor wat IS. Het is iets om te voelen, te zien. Geen prullenbakken, weet je nog? Omdat men hier veel meer een is met de natuur om zich heen. En hey, natuurlijk zal dit niet overal zo zijn. Maar tot nu toe ben ik niets anders tegengekomen. Zelfs niet in de mindere wijken van een miljoenenstad als Tokyo. Ik kom helemaal bij, doe wat oefeningen en voel mijn energie heerlijk om me heen.
Dan kriebelt het en ga ik verder het pad af. Het is een mooie wandeling die me na een poos terugvoert naar het centrum van het stadje. Ik wil nog de tempel van Rinnoji bekijken met zijn fraaie tuin. Daar ga ik nu als eerste heen. Deze tuin is een stukje groter dan die bij ons in Den Haag. Nog niet alles staat in bloei, helaas. Omdat het een stuk hoger ligt en koeler is dan in Tokyo, zijn hier de bloesems nog maar net open. Moet aan je denken, Anita! Je zou het hier ook mooi vinden. Ik klik me wezenloos met de camera want ik vind alles mooi. Het kleinste plantje, het watervalletje, het paadje naar boven, het bruggetje, die fraai gevormde bonzai, de enorme hoge bomen, de vijver (met Koi). Ha, moet opeens denken aan vroeger, dat gedoe met fotorolletjes! Wat een uitkomst, dat digitale en de geheugenkaartjes! Ik heb een leuke ontmoeting met een Japans meisje: we hebben elkaar al een paar keer op de kiek gezet. Grappig. Ik blijf hier ook een tijdje lekker zitten op het bankje met uitzicht op de vijver en de verschillende bomen, struiken, mini-shrines en al dat thuis hoort in de Japanse tuin. Wil ik ook thuis!! Heb al heel veel ideetjes opgedaan.
Daarna ga ik naar binnen, het is hier een museum. Ze noemen het ‘treasure house’, geweldig toch?! Hier bewaren zij hun schatten van vroeger, hun stuk geschiedenis, al zo’n 1200 jaar. Nikko is een oud stadje. Shoguns, boeddhistische monniken, Shinto priesters, alles is er geweest (en de laatsten zijn nog steeds). Bijzonder.
Daarna ga ik zwerven, ik volg mijn voeten waar ze willen en ik zie de mooiste plekjes. Vooral de bomen, ze zijn zo groot! Prachtig. En omdat we in de bergen zijn: overal die watertjes langs het voetpad. Soms valt het dan weer een stuk omlaag. Ik klim en daal dan ook lekker. Weer es wat anders dan pilatus op het matje bij de strenge juf. En die oude muren. Niet zo precies als de Inca’s maar net zo fraai. Hier ook geen cement o.i.d. er tussen: deze muren zijn aardbevingbestendig. Mocht de grond bewegen, beweegt de muur mee. Slimme jongens, die Japanners ;-)
Het is inmiddels een stuk warmer en zonniger. Mooi ook voor het stel dat trouwt: een heuse Shinto bruiloft. Die gewaden. Plaatje. Ik loop nu door naar de volgende Shrine. Die van Futaarasan. Zegt jullie natuurlijk niets, mij ook niet. Want ik zie geen Engelse vertaling op het bord! Ik doe ook nog een andere tempel aan (hoewel, ga niet naar binnen) en wandel daarna door op een breed pad met weer die hoge bomen. Waarom we altijd maar bomen kappen in Nederland? Ik spot een 5 lagen Padoga. Ook zulke fraaie gebouwen. Ha, moet dan wel aan mijn FF7 game en film denken waarin een karakter voorkomt die altijd daar schatten vandaan pikte. Ik zie het gewoon voor me. Dat overvalt me sowieso vandaag veel; herkenning van of de games of manga of van al die anime en andere Japanse series en films die ik gezien heb. Hoe vreemd het verhaal dan ook mag lijken. Nu zie ik de omgeving waarin het dus best mogelijk is. Ik vroeg een verkoopster wat de draak voor het Japanse volk betekent. Je krijgt een serieus antwoord terug: dat het dier heel belangrijk is en dat het vooral voor geluk staat (bof ik even met mijn wenskaartje, want daar stond een grote draak op…….toevallig).
Dat ik me nu zo veel van de games herinner kan ook te maken hebben met het feit dat ik al opgezocht heb waar de Square Enix shop (heet nu trouwens “Artnia” en is tevens een bar/ontmoetingsplaats geworden) is en hoe ik er moet komen. Ga ik morgen dus heen!
Ondertussen is het al ergens in de middag en ik heb trek. Heb mijn appel en meegenomen hapjes en water op en voor ik mijn reisgenoot ontmoet en we de terugreis naar Tokyo ondernemen, wil ik nog even ergens gezellig zitten. Grappig, maar we komen elkaar tegen vlakbij het tentje waar we al gegeten hebben gister (ook vlakbij de Ryokan) en besluiten daar een (zeer) later lunch te gebruiken. Een ding voor wat betreft eten en drinken: in Japan, eet Japans want de ‘westerse’ variant is wel errug bijzonder (lees: …..niet doen!). ik probeerde nl een soort toast met eieren en salade. Dat had ik eigenlijk op de foto moeten zetten. Je herkent het wel hoor, maar uhmm. Tja. Nee. Dan heb ik meer genoten van mijn eerste kelpthee.
Wel, de terugreis ging z'n gangetje. Het was even kijken waar we nu uit zouden komen. We maakten een vergissing met het kaartje: voor de metro of de trein. En wat ik ook zo apart vind, is dat, als je niet weet hoeveel je moet betalen voor je kaartje, je gewoon een goedkope kan nemen en bij aankomst betaal je de rest bij! Over 2 weken hoef ik dat niet meer want dan lees ik de borden feilloos natuurlijk. Wel, het deel van Tokyo waar het hotel is, ken ik inmiddels en we hobbelen de juiste richting op. Het is al laat en ik ben moe en heb nu ook wel weer trek. We checken in en horen dat de tassen al op de kamer staan. Het is 20.50 en we kunnen nog net iets eten in het restaurant.
Op de kamer gauw checken of de Wi-Fi werkt. Yahoo!
Lieve mensen, ik dommel nu beetje in. Hoop dat ik niet al te veel type fouten heb gemaakt. Ook geen zin meer om na te kijken en ik wil perse posten.