Relaxen

Een hele goede morgen!
Wel ik zit nog in het hotel. Ik heb zojuist van een heerlijk Japans ontbijt genoten, heb daar nu wel een foto van gemaakt. Het regent. Niet een klein miezerbuitje maar gewoon een plensbui. Bijna Hollands. Op een of andere manier vind ik het niet erg. Kan zijn omdat het de eerste dag met wat slechter weer is en ook weet ik nog niet wat ik zal doen: er uit of gewoon lekker binnen blijven en genieten van wat het hotel biedt, of allebei? Wel wil ik alleen zijn vandaag en mijn reisgenoot is dus al ergens anders heen gegaan. In het hotel dan wel. Het is zo groot en heeft verschillende gebouwen –aan elkaar- met veel ‘rooms’ en lobby’s. Allemaal mooie plekjes waar je kan zitten met uitzicht op de tuinen rondom, heuvels met bos of op het plaatsje Hakone zelf.
Ik zit zelf nu in een lobby met uitzicht op de binnentuin. Ik wil die straks gaan verkennen. Het is een wandeling van 20 minuten, is me gezegd. Ik heb ook net nog de verslagen nagelezen (hier en daar wat typefouten weggehaald). Het valt me wel op dat ik vaak trek heb haha. Zal het gezonde Japanse eten zijn, de buitenlucht en al dat wandelen dat ik doe. Trap op en af, hellinkje hier en daar. Ik ben vanaf de eerste dag hier in Japan lekker druk bezig geweest met verkennen en van alles zien en doen. Er was een dagje ‘rustig aan’, maar dan nog, ik deed toen toch nog altijd meer dan thuis ik zou doen. Ik neem zoveel mogelijk in me op en al die indrukken moeten ook een plekje krijgen. Ik denk aan gisteren, er is veel gebeurd die dag met mij. Ik kan en wil hier nog niet veel over vertellen maar ik merk dat ik in een andere ‘staat’ ben. Doet me denken aan Zweden. Voor de niet-ingewijden: daar heb ik 4 jaar een sjamanistische opleiding gevolgd. Deze training hield ook in dat we (Sacred) Ceremonies hielden. Na zo’n Ceremony werden we door Donna (the Grandmother, Teacher, Shamanic and Sundance leader) naar bed gestuurd om te rusten en te verwerken wat we hadden ervaren, gezien en gevoeld. Dat is wat zij (en de Aboriginals in Australia) noemde de Dreamtime. Je gaat een andere tijd in, ander bewustzijnstoestand (net als mediteren). Ik heb het idee dat ik dat nu ook aan het doen ben. Lekker alleen, in een prachtige omgeving. Er is rust, natuur, nieuwe geluiden. Op dit moment heb ik een gewaarwording: iets in mij trekt mij nu nog dieper in mezelf. Dat beeld van zo buiten, zo binnen? De macrokosmos en microkosmos? Kan je je het volgende voorstellen: je hart als onuitputtelijke bron? En dat je dan daar in gaat en valt, valt en nog dieper valt en terwijl je valt, stijg je op. Het lijkt donker maar er is alleen maar licht?! Je bent binnen in jezelf maar tegelijkertijd ook een met buiten?
Wel, ik ga zo terug naar de kamer en me opmaken voor de middag. ik wil er toch uit. Ik voel nu een drang om buiten te zijn. Het is inmiddels droog en een waterig zonnetje breekt door.
Later meer, beste mensen!
Ben in de tuin van het hotel gaan wandelen. Duurt wel langer dan 20 minuten hoor. Nou, bij mij dan. Ik stop bij elk leuk plaatje, torentje, torii, rotsformatie, fraaie Sakura, watervalletje etc. ik ontdek ook een leuk gebouwtje. Daar ga ik straks lekker zitten! Ik heb veel mooie foto’s gemaakt hier. Dan krijg ik toch zin om op pad te gaan. Ik zoek mijn reisgenoot op en geef hem de sleutel. Ik ga er vandoor. Het is wel weer begonnen te miezeren. Das wel jammer maar past ook wel weer bij mijn ingetogen stemming. Het is nu zo rustig op straat. Ik volg de weg en zie rechts ervan een waterval met een klein meer in het dalletje beneden. Daar ga ik heen. Naar boven gaan heeft niet zo veel zin. Het is mistig boven. En of dat nu stoom is of niet, dat zie ik niet van hier. Ik klauter naar beneden. Moet wel goed opletten want de stenen zijn nat en glibberig. Dat hoort natuurlijk wel bij het avontuur. Ha, vroeger zou ik al een verhaal hebben verzonnen, ik maak dan zoveel mee. (pfft, vroeger? Dat doe ik nog!) ik schiet een paar foto’s en geniet van het uitzicht als ik eenmaal ben op het plekje dat ik voor ogen had. Is het raar? Zo in de regen, lekker buiten, ingepakt, capuchon op, sjaal om en dan zitten en rondkijken? Ik hoor de regen, het water van de waterval. Boven me is de weg waar ik af en toe een auto voorbij hoor komen. Verder is het stil. Ik krijg wel beelden, zelfde als gister bij Fuji. Het is dus nog gaande. Daarover later meer. Na een tijdje bedenk ik dat het ver over lunchtijd is. haha, ik lijk wel een kat, mijn maag is mijn klok op dit moment. Ik ga weer verder. Nu op zoek naar een winkel waar ik iets te eten kan halen en alvast water voor morgen in de bus en trein. Er is hier ook die groenten chips waar ik zo dol op ben. Heb zakje gekocht. Ik neem ook wat sushi mee om te knabbelen. Nu ik weer langs de hoofdweg loop, kijk ik ook even of ik een geschikt tentje vind om straks te gaan eten. Dat zal zeker wel goedkoper zijn dan weer in het hotel dineren. En ja, ik vind iets. Ben wel benieuwd want er staan een paar Europese gerechten op de menukaart (spaghetti o.a.).
Ik hobbel nu naar huis en tref in de kamer mijn reisgenoot aan. Die heeft de hele dag gelezen. Tja, en ik heb veel in de regen gebanjerd dus wel een bezoekje aan de Onsen verdiend! Daar ga ik weer, het halve hotel door naar de privé hot spring. Het is rustig, 3 Japanse oudere dames. Een fijne sfeer. Ik poedel lekker (die shampoo is echt heel fijn) en dan stap ik weer in het heilzame hete water. Wat een genot is dat. Ik knap er van op. Na een tijdje is het mooi geweest en hobbel ik weer terug. Ik schrijf nu dit even en dan ga ik even liggen. Dromen. Afgesproken is dat we ergens pas rond 19.00 gaan eten dus ik heb wel even de tijd. Daarna ga ik niet veel meer doen. Morgen vertrek ik weer naar de volgende bestemming.
Niet zo spectaculair vandaag. Maar ik heb genoten en het heerlijk rustig aan gedaan. Het is vakantie tenslotte en een dagje nix hoort daar ook bij. Oja, Remko, ik zal eens kijken naar die canned Coffee. Zal het zelfs voor je uitproberen ;-)
Liefs Karen