Nikko Historic Tour

Ha lieve vrienden en familie,
Een vroegertje vandaag: weekendtas pakken voor de 2 daagse trip buiten Tokyo, naar Nikko (een must see, Gemma!). Dan eerst een echt Japans ontbijt. Wat is dat heerlijk en supergezond, al dat zeewier, de gestoomde groenten met zalm ‘s morgens. Ik sla wel de witte rijst over, dat is een keertje oké maar niet elke dag. Afijn, daarna tanden poesten, de grote tas in bewaring afleveren en klaar staan om opgepikt te worden door de bus.
De reisgids, Harumi, is een grappig mens en heeft de wind eronder. Ik vind haar goed, ze vertelt veel over haar land, de gebruiken, ha, ze probeert ons ook nog kanji te leren! De groep is dit keer wat internationaler dan de vorige , uiteraard met een stel uit US maar ook veel Europeanen, Aussies en enkele Japanse dames op leeftijd. Japan heeft trouwens de meeste 100+ jarigen! En je ziet het niet, hoor. Voor je het weet word je voorbij gelopen door een 102 jarige dame op weg naar haar achter-achterkleindochter! Deze dames zijn misschien nog geen honderd maar worden het vast: een lol dat ze hebben. De tocht duurt ongeveer 2 uur (waarvan flink deel om Tokyo uit te komen). Het is wat frisser vandaag maar nog steeds mooi weer met zon. Gezien we de bergen in gaan, met eeuwige sneeuw, heb ik mijn winterjas (jawel) mee en ook mijn fleecevest. Beter mee verlegen dan om verlegen, ja toch?!
We komen Nikko binnen via de Heilige brug Shin-kyo over de Daiyagawa. Deze brug is in dat typische Japanse rood met goud gekleurd. Staat prachtig met al dat groen rondom. We rijden direct door naar het enorme tempel complex van de kleurrijke Tosho-gu Shrine (of Tokugawa Mausolea). Hier staan verschillende Shrines en tempeltjes, de een nog drukker dan de ander en dit is nogal omstreden. De Japanse stijl is simpele elegantie en niet van dat uitbundige. Toch heeft het zo z’n charme. Je loopt onder een paar Torii door naar het volgende gedeelte van het complex. De hele grote Torii zijn echt indrukwekkend en ze staat er vaak al zo lang, deze poorten naar het (woon)gebied van de Goden.
Nu heb ik het al eerder over Draken gehad. Deze hele reis van mij naar Japan staat in het teken van de Draak. Je kan je wel voorstellen dat ik weer verrast ben door nog een ontmoeting met het mooie mythische dier. En wel op het plafond van 2 shrines, precies de witte draak uit mijn droom! En dan ook precies! Ik bedoel maar, wat weet ik van draken? Luchtdraken, zeedraken, Chinese Draken of Japanse, Groene of witte? Ik moest en zou dus een poosje vertoeven in de Shrine van de “Crying Dragon”. Heerlijk!
Na deze ervaring ben ik wel toe aan een hapje. Er is een uitgebreide Japanse lunch geregeld voor de groep. Woah! En wat een lunch. Geweldig. En zo mooi gepresenteerd. Ben dol op dit eten. Haha, en met stokjes uiteraard. Niet eens een lepel voor de miso soep. Slurpen zal je!
Harumi roept alweer om de bus in te gaan. Er is een strak programma waaraan gehouden moet worden tenslotte. We gaan nu de berg op. Een andere hogere berg, Natai, laten we links liggen. Wel jammer want ik hoor dat boven op die berg nog een Torii staat en dat de beschermgod van Nikko in de berg rust. Een monnik, ben even zijn naam kwijt, is hier naar boven gegaan om verlichting te zoeken (en heeft het kennelijk ook gevonden). Er staat ergens een Shrine hoger op de berg maar deze was niet te zien vanwege de lage wolken (maar ja, tis ook een hoge berg ;) We zigzaggen naar boven. Altijd een avontuur; met de bus langs de afgrond rijdend en scherpe haarspeldbochten nemend. En dan even stoppen om van het uitzicht genieten en een kiekje te maken. Boven aangekomen, bezichtigen we het prachtige meer Chuzenji dat ook in de winter bevriest en de Kegon waterval. Een kleintje maar niet minder mooi. Wat me ook opvalt is de lucht, het ruikt fris, je ruikt de bomen, het water, de natuur. Daarna kondigt Harumi de terugreis aan. Dat wil zeggen voor de groep, want mijn reisgenoot en ik verlaten de groep en blijven nog een nachtje hier in Nikko. We komen het Japanse wildlife tegen: apen en herten. En die aap is daar koning, zoals het in de boom zit of oversteekt (er is ergens een plaats, bekend om zijn warm water bronnen, waar de apen ook massaal komen badderen).
We komen aan in de B&B, oftewel de Ryokan: een traditionele Japanse kamer. Met de matten op de vloer en m’n matrasje daarop en het lage tafeltje met de stoelen zonder poten. Schuifdeuren en –ramen. Gezellig. De slippers en kimono liggen klaar. We hebben een kamer aan de rivier. Dat geruis zal me straks wel in slaap brengen.
Maar eerst: tijd voor diner. Het wordt eerste keer dat we ergens gaan eten, de tip opvolgend van de eigenaar van de Ryokan. En het is een goed advies. Om meerdere redenen. Het eten is perfect! Haha, ik kies het Monk menu (vol proteïnen en geen vlees), een uitgebreide bento box vol met lekkernijen. Ik neem er een sake bij (kampai, Si Bon!). Terwijl ik wacht op mijn eten, raak ik in gesprek met 2 vriendinnen, een Duitse en Engelse. We vertellen elkaar wat we zo al gedaan hebben en geven elkaar nog tips. Je weet hoe dat gaat. Het bijzondere is wel dat ik al heel snel mijn mailadres uitwissel met de Duitse (oké, ze heeft in Utrecht een studie gedaan en wil zeker nog terug komen) maar toch…. En wat blijkt, ook een energiewerker! Wat ik noem een Soul SiStar Match. We gaan elkaar zeker nog eens ontmoeten. Zo geweldig, dit soort ontmoetingen. Ben er blij van. Yup, ik moet hier en nu zijn. Helder.
Nu zit ik op de kamer en ga zo nog even alleen de onsen hier in, dat is de privé warm water bron van de Ryokan. Ik heb even ‘alone time’ nodig. Even tijd voor mezelf om te integreren wat ik tot nu toe heb gezien, gevoeld, ervaren. Eigenlijk dus goed dat ik geen Wi-Fi hier heb en dat ik nu niet mijn mail, reacties of FB check. Niet de bedoeling dus.
See ya next time